Sarajevo rose
Week 8 | Scit -> Trsa | 275 km | ∆ 4.590 m
Na een kleine week Bosnische hoogvlaktes en bossen hebben we Sarajevo bezocht. In deze stad klinkt de kerk net zo luid als de moskee. Op de oude bobsleebaan, een relikwie van de olympische spelen in ‘84, kwamen we wederom Bennie tegen die met de rit naar beneden z'n leven aan het wagen was op de fiets. En ons leven, want wij liepen toevallig ook op die baan.
Toen we het weer goed gemaakt hadden, hebben we niemand minder dan Sena (onderstaand) bezocht, al sinds 1970 eigenaresse van Kino Bosna. Kino Bosna heeft alleen een programma op maandag, maar wij mochten op deze gelukkige donderdag genieten van een privé rondleiding en een kelder aan zelfgebrouwen Rakija. Sena's kamer was de voormalige projectiekamer en had kleine raampjes die uitkeken op het podium/ filmscherm van de enorme zaal, waar al 52 jaar lang volksvermaak is.
Het volksvermaak was gedurende de hele oorlog en vierjarige stadsbelegering heel belangrijk geweest voor de inwoners van Sarajevo, hoorden we van een gids. De recente oorlog was overal zichtbaar. Bijna elke inwoner was wel geraakt door een mortiergranaat. Dagelijks laten volwassenen nog scherven uit hun armen of benen halen, omdat dat destijds geen essentiële operatie was. De schade van de mortiergranaten is door de hele stad te zien en op vele plekken op straat zijn de gaten opgevuld met rode hars: de Sarajevo rose.
De verhalen uit Sarajevo bleven nog wel even hangen terwijl we Montenegro in fietsten. Op naar het laatste stuk route van de Balkan:)
