Tito’s train
Week 9 | Trsa -> Sofia | 154 km | ∆ 1.810 m
Al even geleden hadden we het plan opgevat om onze Balkanroute te eindigen in Montenegro om Kosovo te omzeilen. Dit na veelvuldig gehoord te hebben dat het daar nu niet zo gezellig zou zijn onder de bevolking. De bergen van Montenegro en een hittegolf uit het westen gaven ons nog meer reden om onze tweewielers even in de trein te gaan parkeren.
Onze eerste grote bergetappe van Montenegro bracht ons al langs blauwe stuwmeren en door een stuk of 50 prachtige tunnels. Het echt pittige werk begon echter wanneer we de klim naar Dormitor nationaal park maakte. Klimmen naar 1.950 meter zonder beschutting en met 32 graden beroofde ons van de nodige liters lichaamsvocht. De uitzichten op bizarre rotsformaties maakte hier wel een groot deel van goed.
Na het park konden we kortstondig wat verkoeling vinden in het water van de Tara, en de dagen hierna bestonden ook veelal uit het leven van schaduw tot water tot schaduw, een prima strategie voor zomerse dagen, wanneer het water zo mooi is als in Montenegro.
De bergen weer overleefd en het hooggebergte nu schijnbaar écht achter ons gelaten, bracht de indrukwekkende treinlijn van mister Joegoslavië (Tito) ons door 245 tunnels (klinkt gaaf, is vooral donker) en over 453 bruggen naar het verassende Belgrado, vanaf waar we met moeite met een trein en bus naar Sofia konden komen. Terwijl we de stad verkennen en de film bezoeken proberen we nu uit te denken hoe we de aanstaande hittegolf van 40+ temperaturen gaan aanpakken/uitzitten.
Nee, we gingen niet naar transformers. Nee, ik wist niet dat deze combideal Amerikaanse formaten zou hebben. Ja, ik moest dit in mijn eentje opeten.
Ciao!